یادداشت سیاسی: امروز آذربایجان تیکان تپه و تیکان تپه آذربایجان است

شنبه ۲۹ فروردين ۱٣٨٨ - ۱٨ آوريل ۲۰۰۹



www.oyrenci.com



با سیری در گذشته و دقت در نحوه پیشرفت و یا اضمحلال کشورها و امپراطوری های بزرگ، نقش همسایگان و نحوه تعامل و همکاری و یا بالعکس درگیری و جنگ در دو بعد منفی ومثبت آن نمود عینی پیدا خواهد کرد. تاریخ به کرار نشان داده است که چگونه زیاده خواهی ها و طمع پادشان و حکومت ها باعث از دست رفتن حداقل های آنها نیز شده است.



مسئله ملل تحت ستم در ایران و راهکارهای برون رفت از این ستم، جزء مباحثی است که از دیرباز کانون توجه فعالان قومی و جامعه شناسان و متخصصان در این زمینه بوده است. یکی از راهکارها و شروط اصلی که همواره بر آن تاکید شده، نحوه تعامل وهمکاری بین همین ملل تحت ستم است وحتی در نظر برخی ها در صورت عدم آن کاری بس مشکل در تقابل با حکومت مرکزی دارند. نگاهی به تاریخ معاصر و به ویژه دوران انقلاب 30 سال پیش، به وضوح نشان می دهد که حکومت مرکزی و افراد در قدرت چگونه با انواع ترفندها و سوء استفاده از مشکلات قومی، مانع از تحقق خواست های ملل غیر فارس شده اند. در محیطی همچون ایران با چنین فضای بسته و نحوه برخورد حکومت مرکزی حمایت و همکاری چقدر می تواند در به ثمر رسیدن مبارزات این ملل تاثیر داشته باشد؟



با نگاهی به تاریخ در می یابیم که همسایگان جنوبی ما یعنی کردها به جای پرداختن به مطالبات مدنی خود و استفاده از قدرت مشترک های خود با سایر ملل تحت ستم، خواه یا ناخواه مسیری اشتباه را پیموده و آلت دست حکومت ها ودولت های مختلفی شده اند. دیگر وقت آن رسیده کردها وفعالین آن به جای آن که انرژی و توان خود را صرف خدمت به گروهک های تروریستی و حکومت های مختلف بکنند، با دیدی واقع گرایانه بر پایه عقل و منطق و تعامل به مبارزات خود ادامه دهند. آنان بايد دیگر به این واقعیت پی برده باشند با آلت دست این و آن شدن نمی توان کاری از پیش برد و سخنانی مانند کردستان بزرگ که از توهماتشان و با چشم طمع به خاک و وطن دیگران نشات می گیرد، آنان را در به دست آوردن حداقل هایشان نیز دچار مشکل خواهد کرد.



در هفته و ماه های اخیر اخبار گوناگونی مبنی بر عدم فعالیت های مسلحانه گروهک تروریستی پژاک به گوش می رسید و با فاصله چند هفته با اظهارات سران منطقه خود مختار کردستان عراق ومقامات بلند پایه ترکیه مبنی بر خلع سلاح و مقابله با گروهک تروریستی پ.ک.ک این اخبار قوت بیشتری به خود گرفت. با این پیش فرض که پ.ک.ک و پژاک به فعالیت های مسلحانه خود پایان دهند، موضوع مهمی که نباید از آن غافل شد این است که استراتژی ویا به بیانی منطقی تر چنین تاکتیکی، یعنی عدم فعالیت های تروریستی و شبه نظامی، به معنای عدم فعالیت های این دو گروهک تروریستی در سایر ابعاد نیست و به طور قطع آنها به فعالیت های خود در دیگر زمینه ها ادامه خواهند داد.



بحث بر سر این که آیا پ.ک.ک و پژاک به فعالیت های تروریستی خود خاتمه داده اند یا نه و این که چرا چنین قصدی را دارند مبحثی گسترده است . ولی با قاطعیت می توان گفت عمده ترین دلیل آن تغییر سیاست های منطقه و باز تعریف منافع ملی و منطقه ای برخی کشورهای منطقه و بزرگ همچون آمریکا است. طبیعی است که گروهکی همچون پ.ک.ک که در دوران ریاست جمهوری جورج بوش نتوانست حمایت قاطعی به دست آورد و دولتمردان آمریکا هماره بدان به عنوان تهدید و فرصت نگاه می کردند، در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما با چنین رویکردی در روابط خارجه جایگاه متزلزل خود را بیش از پیش از دست رفته تر ببینند . نکته مهمی که نباید از آن غافل شد این است که پ.ک.ک و پژاک به دنبال میسیون جدیدی هستند که بتوانند وارد معادلات منطقه ای بشوند. هر چند که عملیات اخیر پژاک در غرب آذربایجان و شهادت چند تن از درجه داران وسربازان این ادعای آنها را در هاله ای از ابهام قرار داده است.



جمهوری اسلامی همواره توجه خاصی به اختلافات قومی داشته است وهمچون حکومت ها ودول قبلی افزایش و ادامه این تنش ها را یکی از ارکان ثبات خود تلقی می کند و در صورت کاهش آن خود پا به میدان گذاشته و ایفای نقش می کند. نقش سران حکومتی ایران در مسائل ومشکلات موجود در غرب آذربایجان بر هیچکس پوشیده نیست و این که چرا گروهک تروریستی همچون پژاک براحتی می تواند در مناطق مختلف غرب آذربایجان مانور دهد دلیلی بر این مدعاست. حتی اکثر کارشناسان پژاک را ساخته و پرورده جمهوری اسلامی می دانند.



یکی دیگر از نمونه های بارز تشدید این اختلافات که نیات فاشیستی نیز به طور واضح در آن دیده می شود، بحث نصب مجسمه مولوی کرد در شهر تیکان تپه است. امروزه همگان به ماهیت چنین اقداماتی در غرب آذربایجان به خصوص در شهرهایی که مهاجرین کرد در آن زندگی می کنند پی برده اند. حافظه تاریخی ملت آذربایجان هنوز تغییر اسامی شهرها و اماکن آذربایجانی را فراموش نکرده اند وبه سرنوشت خود حساس اند. امروز چشم وگوش آذربایجان معطوف به تیکان تپه است و امروز آذربایجان تیکان تپه و تیکان تپه آذربایجان است. مقاومت مردم تیکان تپه و حمایت ملت آذربایجان می تواند نقطه عطفی در مبارزات ملی مان باشد.



همان طور که اشاره کردیم قبول این فرض که گروهک های تروریستی پ.ک.ک و پژاک به فعالیت های مسلحانه خود پایان می دهند به معنای عدم فعالیت های پوپولیستی آنان در زمینه های سیاسی و تبلیغاتی نیست و آنها همچنان به فعالیت های خود با اندکی بازنگری ادامه خواهند داد. چنین اقداماتی که با حمایت لابی ها و تروریست های خارج از کشور صورت می گیرد، لزوم افزایش آگاهی عمومی از نحوه فعالیت و نشان دادن چهره واقعی آنها در بین شهروندان این مناطق دو چندان می کند. وجود ارگان های تخصصی نقش انکار ناپذیری در این زمینه بازی می کند. کمیته مردمی دفاع از غرب آذربایجان (باتی آذربایجان مودافیعه کومیته سی) واکنشی مناسب به فعالیت های این گروهک های تروریستی داشت. هرچند معتقدیم که چنین ارگان یا کمیته باید سال ها قبل از این بوجود می آمد، اما فعالیت و زحمات دوستانمان در این کمیته و ارگان رسمی آن نشریه تورپاق جای بسی تقدیر و قدردانی دارد. شنیدن اخبار مبنی بر گسترش فعالیت های این کمیته بی شک همه ما را خوشحال می کند.





گله جک بیزیمدیر



www.oyrenci.com