تکاب آبستن ناآرامی

http://www.ainanews .com/tabid/ 1298/articleType /ArticleView/ articleId/ 654/-.aspx

یک تصمیم مغرضانه و ناشیانه این منطقه تاریخی را در آستانه یک بحران فرهنگی قرار داده است.

تصمیم شورای شهر تکاب برای نصب تندیس یک شاعر کرد زبان عراقی الاصل در یکی از میادین این شهر رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک بحران فرهنگی – امنیتی است.

به گزارش آینانیوز از تکاب، با گذشت چند روز از ساخت پایه های مجسمه مولوی کرد عراقی، شاعر کردزبان اهل کشور عراق که چند سال زندگی اش در شهرهای کردنشین کشور باعث تصمیم اعضای شورای شهر تکاب برای نامگذاری یک میدان و نصب مجسمه عظیم الجثه وی شده نارضایتی هایی را بین گروههای مختلف مردمی این شهر باعث شده است.

این مجسمه در حال حاضر بعد از ساخت در خارج از تکاب، وارد شهر شده و قرار است بعد از چند روز در میدانی موسوم به وی نصب و رونمایی شود.

علی رغم تلاش واهی مقامات و برخی مسئولین تفرقه افکن برای دست و پا کردن شناسنامه ای ایرانی و شیعی برای این احتمالا شاعر گمنام، هیچ سندیتی از این ادعاها و تاثیری که وی در ادبیات و فرهنگ ایران بر جای گذاشته موجود نیست.
شنیده ها حاکی است برخی گروههای مغرض از هم اکنون در صدد اقدامات ضد فرهنگی برای حداکثر سوء استفاده از نصب و نامگذاری میدان مولوی کرد میباشند.

طی چند روز گذشته بسیاری از مردم و دلسوزان محلی نسبت به احتمال بروز فاجعه ای فرهنگی در این شهر تاریخی به مقامات مسئول هشدار داده اند.

اهالی تکاب دولتی، فرماندار و رنجبر شهردار شهر را مسئول مستقیم بروز هرگونه رویداد غیرمتعارف و رویارویی قومی در منطقه می دانند.

بر پایه گزارشهای رسیده به آینانیوز تعداد زیادی از مردم تکاب درصدد امضاء طوماری اعتراض آمیز برای جلوگیری از شرایط بحرانی احتمالی بعد از نصب این تندیس میباشند.

برخی فعالین فرهنگی آذربایجان ضمن تقبیح این حرکت موهوم، توجه به شعرای دیگر عراقی از جمله فضولی ترکی سرا و نصب تندیس وی را در یکی دیگر از میادین شهر خواستار شده اند.

ذوق،دستپاچه گی و بیگانه پرستی برخی «نامسئولین» فرهنگی در چنین اقداماتی در حالی است که بسیاری از شعرا و مفاخر ایرانی هنوز از داشتن یک خیابان به نامشان در مملکت خودشان محرومند و هنرمندان کشور در ساخت و نصب تندیس شعرایی چون مولوی و نظامی و شهریار غالبا با مشکل مواجه می شوند.

جالب توجه است که بزرگترین تندیس از بزرگترین شاعر کلاسیک معاصر(شهریار) توسط جمهوری خودمختار نخجوان در میدان اصلی پلدشت نصب شده و هیچ نشان و مجسمه ای از مولوی، بزرگترین عارف و شاعر تمام تاریخ( به اذعان شعرا و عرفای غرب و شرق) در کشور موجود نیست.

همچنین بنیانگذار وشهید اول نظام مردمسالاری و استقرار حکومت مشروطه در دل استبداد، ستارقراچه داغی، در ایران و حتی شهرهای آذربایجان بعنوان زادگاهش ، فاقد تندیس است و با وجود چنین جفاهایی به فرهنگ و تاریخ کشور هویت سازی و مجسمه سازی برای کسی که هیچ خاطره ای از وی در متون ادبی و تاریخی این مملکت نیست جالب توجه است.

بیوگرافی مولوی کرد عراقی:
((اسم او ( سید عبد الرحیم ) فرزند ( ملا سعید ) و از نوادگان ( ملا یوسف جان ) فرزند( ملا ابوبکر مصنفی چوری ) است که برمی گردد به زاهد نامدار (سید محمد زاهد ) که به (پیر خدر شاهو )معروف است . تخلص شعری وی (معدومی ) که در میان مردم و ادیبان به ( مولوی ) معروف است . مولوی در سال ۱۲۲۱ هجری در روستای ( سرشاته ) از توابع ( تاوجوز ) ـ بخش عراق ـ در خانواده ای متدین و با تقوا به دنیا آمد و در همان اوان کودکی خانه پدریش به روستای ( بیژاوه ) در نزدیکی ( حلبچه ) منتقل می شود و در همان جا قرآن کریم را ختم کرد و کتاب های فارسی و صرف و نحو عربی را در سطح پایین به اتمام رساند . سپس بر اساس عادت مرسوم میان جویندگان دانش دینی به (پاوه ) از توابع ( هورامان لهون ) سفر کرده و بعد از مدتی به به روستای (چور ) واقع در ( مریوان ) و از آنجا نیز برای ( سنندج ) و در مسجد ( وزیر) مستقر شد . بعد از مدتی به شهر ( بانه ) رفت و از آنجا نیز به (سلیمانیه ) و در مسجدی معروف به ( مزگه وته گه وره ) اقامت گزید که در آنزمان هنوز جناب ( شیخ معروفی نودی ) در آنجا مشغول به تدریس بوده است .

دوباره به ( حلبچه ) برگشته و در ( مسجد جامع ) آن شهر نزد ( ملا صادق تویله ای ) که یکی از شاگردان ( ملا عبد الله خه رپانی ) بوده به کسب علمش ادامه می دهد ، بعد از مدتی دیگر به ( جوانرود ) رفته و از محضر ( ملا محمد قاضی ) مستفیض گردیده ، از آنجا دوباره در دوران ( رضا قلی خانوالی ) به ( سنندج ) برگشته و در مسجد ( دارالاحسان ) برای مدتی بیشتر از دوره پیش در آنجا می ماند .در نهایت به زادگاه خود ( سه رشاته ) بر میگردد و تا آخر عمر پر برکتش در انجا میماند))
pav.persianblog. ir
منبع: کد خبر: 654
فرستنده: ainanews Admin
گروه: اجتماعی